Όπως ο Ιανουάριος είναι συνυφασμένος με την Πρωτοχρονιά έτσι και ο Φλεβάρης με την ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου. Ό,τι συναισθήματα και να μας προκαλεί αυτή η γιορτή, αναπόφευκτα γίνεται έντονα αισθητή, είτε μέσω των διαφημίσεων, είτε της κοινής ερώτησης “Γιορτάζεις σήμερα;!”. Συνήθως οι άνθρωποι χωρίζονται στους πολύ ρομαντικούς, που ανυπομονούν να έρθει αυτή η μέρα, σε αυτούς που τους είναι εντελώς αδιάφορη και σε αυτούς που τους επηρεάζει αρνητικά.
Έρευνες έχουν δείξει ότι μπορεί να επηρεάσει αρνητικά και τα δύο φύλα καθώς οι γυναίκες έχουν μεγάλες προσδοκίες για αυτή την ημέρα και από την άλλη πλευρά, οι άνδρες νιώθουν ότι περνάνε από εξετάσεις, με αποτέλεσμα να αντιδρούν και να προτιμούν να μην κάνουν τίποτα.
Φαίνεται, λοιπόν, αν και όλοι γνωρίζουμε την εμπορευματοποίηση του Αγίου Βαλεντίνου, να έχει επιπτώσεις στη ψυχολογία μας. Επίσης, αυτές τις ημέρες περικυκλωνόμαστε από διαφημίσεις, ταινίες που οι άνθρωποι βρίσκουν το άλλο τους μισό και έχουν μία τέλεια σχέση. Έτσι, ακόμα και οι μεγαλύτεροι μαχητές αυτής της γιορτής μπαίνουν σε σκέψεις για τις σχέσεις τους ή για την προσωπική τους κατάσταση.
Σίγουρα υπάρχουν τα ζευγάρια, ιδιαίτερα αυτά που έχουν και οικογένεια, τα οποία χρησιμοποιούν αυτή την ημέρα ώστε να γιορτάσουν και να ξεφύγουν λίγο από την ρουτίνα της καθημερινότητας, χωρίς να νιώθουν την πίεση της ημέρας.
Τι είναι όμως αυτό που πραγματεύεται αυτή η μέρα και μας επηρεάζει όλους;
Είναι η συντροφική αγάπη! Και αν προσπαθήσουμε λίγο να την κατανοήσουμε επιστημονικά, είναι η ανάπτυξη ενός δυνατού συναισθηματικού δεσμού που συμπεριλαμβάνει την σεξουαλική έλξη και την επιθυμία να φροντίσεις τον άλλον. Επίσης, οι ερωτευμένοι έχουν εμπειρία έντονων συναισθημάτων και σκέψεων, αύξηση ενέργειας και μια είδους συναισθηματικής εξάρτησης.
Ακόμα, κάποια μέρη του εγκεφάλου μας που συνδέονται με την επιβράβευση και την παρακίνηση, ενεργοποιούνται στην σκέψη ενός συντρόφου. Παρουσιάζεται, λοιπόν, μία γενικότερη εγρήγορση στο σώμα και δεν θα μπορούσε και η ψυχική μας υγεία μας να μείνει ανεπηρέαστη ανάλογα με το αν η σχέση μας είναι επιτυχημένη ή όχι.
Αναλύοντας την αγάπη και τις επιδράσεις της πάνω μας, βλέπουμε ότι είναι ένα σύνθετο συναίσθημα. Το άλλο μας μισό δεν έρχεται εξ ‘ουρανού και μία επιτυχημένη σχέση δεν είναι δεδομένη. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε “πραγματάκια” για να χτίσουμε μία δυνατή σχέση με τον/την σύντροφό μας.
Τι χρειάζεται για να δυναμώσουμε την σχέση μας;
Αρχικά, η ευγνωμοσύνη παίζει σημαντικό ρόλο στις διαπροσωπικές μας σχέσεις. Είναι σημαντικό να αναγνωρίζουμε στον/στην σύντροφό μας πόσο σπουδαίοι είναι για εμάς. Οι καθημερινές πράξεις ευγνωμοσύνης δυναμώνουν τα ζευγάρια. Μια καλή κουβέντα όχι μόνο αυξάνει την αυτοπεποίθηση στο ταίρι μας, αλλά υπενθυμίζει και σε εμάς τους ίδιους τους λόγους που βρισκόμαστε σε αυτή την σχέση.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό μιας σχέσης με γερά θεμέλια είναι η ανοιχτότητα. Έχουμε συνηθίσει να μην δεχόμαστε εύκολα την κριτική και όταν κάποιος εκφράζει τις ανησυχίες του στις διαπροσωπικές μας σχέσεις αντιμαχόμαστε. Αν όντως θέλουμε να βελτιώσουμε την σχέση μας, πρέπει να αρχίσουμε να ακούμε τις ανησυχίες του άλλου και να προσπαθούμε για το καλύτερο δυνατό.
Δεν τίθεται αμφιβολία ότι η κάθε σχέση είναι μοναδική, όπως και οι άνθρωποι που την αποτελούν, αν όμως δεν μπορούν να επικοινωνήσουν και να καταλάβουν ο ένας τον άλλον, αυτή η μοναδική τους σύνδεση θα εξασθενίσει στο πέρασμα του χρόνου και θα καταλήξουν ως δύο άνθρωποι που περπατούν παράλληλα αλλά δεν συναντιούνται ποτέ. Είναι, με λίγα λόγια, δύο ξένοι.
Μία σχέση εξελίσσεται μόνο αν ακούγονται οι ανάγκες και τα συναισθήματα και των δύο, αποφεύγοντας ταυτόχρονα την κριτική. Το να καταλαβαίνεις τον άλλον είναι βαρύτερης σημασίας από το να έχεις μονίμως δίκιο. Για να βρει ο καθένας τα βήματα του σε μία σχέση, πρέπει να έχει έναν συνοδοιπόρο που θα είναι ανοιχτός και θετικός σε κάθε στάδιο.
Ένας τρόπος για να αυξηθεί το θετικό συναίσθημα σε μία σχέση είναι το ζευγάρι να έχει κάποιες κοινές συνήθειες ή κάθε εβδομάδα να κανονίζει κάτι που θα αφορά αποκλειστικά τους δυο τους. Συνεπώς, η έννοια της ενσυναίσθησης,δηλαδή η ικανότητα του να αφήνεις χώρο στον άλλον να εκφραστεί και να τον κατανοήσεις χωρίς να του ασκείς κριτική, βοηθάει στην ενδυνάμωση της σχέσης.
Μπορούμε όλοι να συμφωνήσουμε ότι οι σχέσεις περνάνε από πολλά στάδια και δεν γίνεται όλα να είναι ρόδινα. Υπάρχουν στιγμές που κάποιος μπορεί να θυμώσει ή ο άλλος να πει μία κουβέντα παραπάνω. Είναι αυτές οι στιγμές που η καλύτερη απόφαση είναι να πας για γυμναστική, να συναντηθείς με τους φίλους σου ή να διαβάσεις ένα βιβλίο.
Το τέλειο ταίρι δεν υπάρχει και το μυαλό μας κάνει πολλές προσπάθειες για να μας το υπενθυμίζει. Ο μόνος τρόπος για να το αγνοήσεις, είναι να σκεφτείς τι είναι σημαντικό για εσένα, την ψυχική σου υγεία και την σχέση σου.
Ο καθένας σε μία σχέση φέρνει την μοναδικότητα του και στην πορεία του χρόνου οι δύο άνθρωποι αρχίζουν να ανοίγονται και βρίσκουν τα πατήματά τους για να αναπτυχθούν μαζί και ίσως και να αλλάξουν. Δεν βρίσκεις τυχαία την “αδελφή ψυχή” σου. Χρειάζεται αμοιβαία και οι δύο να προσπαθήσουν για μία δυνατή σχέση. Και όλα αυτά επειδή η σύνδεσή μας με τους ανθρώπους που αγαπάμε είναι το μόνο ασφαλές σημείο στη ζωή μας.
Επομένως, ο Άγιος Βαλεντίνος δια μαγείας δεν θα αναθερμάνει από μόνος του τη σχέση και αν όντως η σχέση σου είναι σημαντική θα είσαι σε μία διαρκή προσπάθεια για εξέλιξη. Τα μικρά πράγματα είναι αυτά που έχουν τα μεγαλύτερα αποτελέσματα όταν μιλάμε για την αγάπη!
Κλείνοντας, ο Χόρχε Μπουκάι και η Σίλβια Σαλίνα στο βιβλίο “Να βλέπεις στον έρωτα” έχουν ερμηνεύσει με τον καλύτερο τρόπο τα χαρακτηριστικά μιας δυνατής σχέσης, παρομοιάζοντας την με ένα χορό τάνγκο.
“Το πρώτο πράγμα που θα μάθουμε για το τάνγκο είναι πως κρατιόμαστε αγκαλιά.
Αυτή όμως η αγκαλιά που περικλείει το τάνγκο δεν είναι μια αυθόρμητη κίνηση επαφής δύο σωμάτων. Προϋποθέτει ένα κύκλωμα εντάσεων. Δεν είναι απλά η επαφή, το δέσιμο, η εγγύτητα. Είναι ο τρόπος που όλα αυτά θα πραγματοποιηθούν.
Το μπράτσο σταθερό αλλά χωρίς να σπρώχνει.
Να δίνεις σταθερά, να παρέχεις ασφάλεια και σιγουριά, χωρίς να πιέζεις, να ζητάς ασφυκτικά, να επιβάλλεσαι.
Τα πόδια σε επαφή, αλλά χωρίς να πιέζονται ή να εμποδίζουν την κίνηση.
Να προχωράμε μαζί μα και ανεξάρτητα, με κοινό στόχο, να συνεργαζόμαστε σεβόμενος ο ένας τον χώρο του άλλου.
Η ισορροπία να βρίσκεται στο κέντρο, όχι στον καθένα, αλλά ανάμεσα…Χρειάζεται επικοινωνία για να έρθει η απόλαυση.”
MSc Business Psychology
Πιστοποιημένη Life Coach,
Παναγιώτα Γιδοπούλου
