Το πρόβλημά μου είναι ότι μπερδεύω τον πόθο μου για μια κοπέλα που δεν την γνωρίζω βαθιά, είναι ένα φαινόμενο που μου συμβαίνει συχνά και νομίζω πως μπερδεύω την προσδοκία που μου δημιούργησε μια εικόνα από την προσωπικότητα που έχει. Ξέρω πως όλοι μας, ανεξάρτητα από το φύλο και την ηλικία ζούμε σε μια συνεχόμενη πραγματικότητα που διαμορφώνεται από εμάς και δεν αποτελεί έκπληξη αυτό χρονικά. Αλλά γιατί σε μένα βλέπω την ίδια ρουτίνα, καθημερινά και από τους ίδιους ανθρώπους;;;; Γιατί χάνω ακόμα ;;;
Μπερδεύεις λοιπόν, την προσδοκία που δημιουργείς εσύ ο ίδιος για τους ανθρώπους με το ποιοι πραγματικά είναι και αυτό σε οδηγεί στο να χάνεις στις προσωπικές σου σχέσεις και να επαναλαμβάνεται το ίδιο μοτίβο.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Οι προσδοκίες είναι αυτές που μας λένε πώς θα μπορούσαν διάφορες καταστάσεις και συμπεριφορές να είναι στη ζωή μας ώστε να έχουμε το αίσθημα της ασφάλειας. Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι οι σχέσεις πάντα ενέχουν ρίσκο μιας και είναι ξεκάθαρο ότι δεν μπορούμε να ελέγξουμε απολύτως ούτε τις εξωγενείς συνθήκες αλλά ούτε και τους άλλους. Επίσης, κάτι που αρκετά συχνά ξεχνάμε και προσπερνάμε είναι ότι οι σχέσεις μας ακόμα και οι πιο σημαντικές μπορούν ανά πάσα στιγμή να τελειώσουν ή να αναπροσαρμοστούν.
Έχουμε την τάση να συμπεριφερόμαστε σαν να έχουμε ένα συμφωνητικό με τους ανθρώπους γύρω μας που συμπεριλαμβάνει κι όλες αυτές τις προσδοκίες που μόνοι μας έχουμε διαμορφώσει. Ενώ αυτό το συμβόλαιο στην πραγματικότητα μπορεί ανά πάσα στιγμή να αναθεωρηθεί ή να τερματιστεί, και αυτό είναι κάτι που από μόνο του προκαλεί τρόμο.
Παραδείγματος χάρη, έχω την προσδοκία ότι ο/η σύντροφός μου μπορεί να καταλάβει τους προβληματισμούς μου μετά από μία δύσκολη μέρα που είχα στη δουλειά χωρίς να τους εκφράσω. Όταν όμως, αυτή η προσδοκία μου δεν πραγματοποιείται εκνευρίζομαι και ψάχνω να βρω το δίκιο μου. Αν οι προσδοκίες μου παραμένουν το ίδιο, τότε ακόμα και αν οι άνθρωποι αλλάζουν στη ζωή μου το μοτίβο αυτό θα επαναλαμβάνεται.
Ένα άλλο χαρακτηριστικό των προσδοκιών είναι ότι κάνουν πιο έντονη την παρουσία τους όταν τα πράγματα αρχίζουν και δυσκολεύουν. Παραδείγματος χάρη, όταν αρχίζουν οι εντάσεις και σκέφτομαι ότι θα έπρεπε ο άλλος να μου είχε φέρει λουλούδια ή θα έπρεπε να είναι στην ώρα του, οι προσδοκίες παραμονεύουν ώστε να σου υποδείξουν ότι έχεις το απόλυτο δίκιο! Και σου ψιθυρίζουν ότι πρέπει οι άλλοι να σου συμπεριφέρονται με τον ίδιο τρόπο που κι εσύ συμπεριφέρεσαι σε αυτούς. Κι εκείνη την στιγμή που εσύ επίμονα αναζητάς το δίκιο σου είναι που χάνεις ουσιαστικά και την πραγματικότητα αλλά και την σχέση σου.
Πόσες φερούν μετά από ένα τσακωμό δεν το συζητάμε με άλλους ανθρώπους αναζήτοντας το δίκιο μας;
Σίγουρα υπάρχουν συγκεκριμένες αξίες και όρια που αναζητάμε στις προσωπικές μας σχέσεις που είναι αδιαπραγμάτευτα και χρειάζεται να ξεκαθαρίζονται από την αρχή. Αν οι ανάγκες μου και τα θέλω μου δεν μπορούν να ευθυγραμμιστούν με τον άνθρωπο που έχω διαλέξει, είναι η στιγμή να αποχωρήσω. Αν οι προσδοκίες μου είναι ρεαλιστικές, μπορεί απλά το συγκεκριμένο άτομο να μην μπορεί να μου προσφέρει αυτά που θέλω και μπορώ να τα αναζητήσω σε κάποιον άλλον άνθρωπο.
Έχουμε την τάση να δημιουργούμε προσδοκίες και αυτό δεν είναι κακό αν όντως γνωρίζεις ότι αποδεδειγμένα θα σε φέρουν πιο κοντά στην ευτυχία σου. Αντίθετα, αν δημιουργείς προσδοκίες χωρίς να κάνεις τα απαραίτητα βήματα ώστε να πραγματοποιηθούν τότε αποτελούν μία απλή ψευδαίσθηση και όταν συμπεριλαμβάνει κι άλλους ανθρώπους η απογοήτευση θα είναι αναπόφευκτη.
Οι προσδοκίες δεν σταματούν ούτε τον πόνο, ούτε τους φόβους σου ώστε να μη γίνουν πραγματικότητα, απλά ρίχνουν το φταίξιμο στους άλλους. Όταν οι προσδοκίες σου δεν πραγματοποιούνται, δεν είσαι χαμένος. Βρίσκεσαι στην αλήθεια, στο εδώ και τώρα και επιλέγεις πώς θα αντιδράσεις.
Σκέψου μια σχέση που είχες αλλά δεν ακολουθούσε τις προσδοκίες σου, άσε τις προσδοκίες στην άκρη και εξερεύνησε την δική σου συμπεριφορά. Πώς θα ήταν η αντίδρασή σου αν δεν βασιζόταν στις προσδοκίες σου;
Έχε ελπίδα και μείνε παρόν στη στιγμή. Δεν υπάρχει χαμένος και νικητής όταν μιλάμε για ανθρώπινες σχέσεις. Η πραγματικότητα και όχι οι προσδοκίες σου είναι που θα σε οδηγήσουν σε μονοπάτια που δεν έχεις φανταστεί!
Όπως έχει αναφέρει και ο Χόρχε Μπουκάι πολύ εύστοχα: “Όταν σταμάτησα να κυνηγάω τη σκιά των προσδοκιών μου, άρχισαν να εμφανίζονται μεγαλύτερες ευκαιρίες που ποτέ δεν είχα φανταστεί, και συνοδοιπόροι πιστοί και αξιόπιστοι. Εγώ ήμουν ξύπνιος και μπόρεσα να τους δω…”.
Παναγιώτα Γιδοπούλου – Life & Business Coach
